De eiken paddenstoel is een echte knappe man, met zijn uiterlijk die sterk lijkt op de saffraanmelk die bij iedereen bekend is, alsof hij wordt gekruist met paddenstoelen. Naast andere overeenkomsten hebben zelfs concentrische strepen op een hoed bijna exact dezelfde kenmerken. Maar tegelijkertijd hebben deze twee varianten van het paddenstoelenrijk enkele verschillen. Ook opmerkelijk is het feit dat de eikenborst twee verschillende Latijnse namen tegelijk heeft - Lactarius insulsus en Lactarius zonarius, evenals verschillende Russische namen.
Beschrijving
Eikenborst is een van de vertegenwoordigers van de enorme Syroezhkov-familie, die op zijn beurt deel uitmaakt van de Mlecnik-familie, die nog belangrijker is in omvang. Hij is dus een naaste verwant van de alomtegenwoordige Russula. Paddestoelenplukkers noemen het vaak saffraanpaddestoel of eikenmelk. De laatste naam bleef hangen vanwege de aanwezigheid van wit sap, kenmerkend voor de kleur, in het vruchtvlees. Onder specialisten in de paddenstoelenwereld (mycologen) staat het ook bekend als eiken lactarius.
Uiterlijk
De hoed van een volwassen paddenstoel heeft de vorm van een brede trechter of krijgt een grote onregelmatige vorm, met dunne en golvende, licht verschoven randen. Het voelt droog aan en krijgt alleen bij nat weer karakteristieke kleefeigenschappen, maar op jonge leeftijd van de schimmel blijkt het, afhankelijk van de natuurlijke omstandigheden, ook vaak nat te worden. De schil heeft een heel andere kleur, variërend van crèmegeel tot roodachtig oranje. Soms zijn er eikenzwammen, waarvan de hoed is geverfd in een steenrode tint.
De poot van deze soort is kort en dik, met een lengte tot 7 centimeter, de breedte varieert van anderhalf tot drie en een halve centimeter. De vorm is vergelijkbaar met een rechte cilinder, soms met een merkbare vernauwing of verdikking. De pulp van het been is dicht, maar heeft zelf een holle structuur. De kleur herhaalt in de meeste gevallen de tint van de hoed, maar is iets lichter. De meest voorkomende romige, roze en witachtige opties. In het regenseizoen kunnen er donkerrode vlekken op de poten van eikenhopen verschijnen.
De champignonpulp is dicht en kwetsbaar, witachtig of romig, krijgt vaak een lichtroze tint op de plaats van beschadiging of snijwond, heeft een ongewoon bittere brandende smaak en een aangename fruitige geur. De oorzaak van bitterheid is de witte consistentie van het melkachtige sap met een vloeibare consistentie die niet van kleur verandert door contact met lucht. De platen, die geleidelijk van de hoed naar het bovenste deel van het been stromen, breed en vaak gelokaliseerd, hebben een roodachtig roze of geelachtige kleur, die kan variëren afhankelijk van de weersomstandigheden of leeftijd. In de regen kunnen ze donker, zelfs bruin en droog worden, lichter worden naar wit of crème.
Distributie
In de omstandigheden van ons land is zo'n paddenstoel als een stuk eik behoorlijk wijdverspreid.De grootste kans om hem te ontmoeten is kenmerkend voor loof- en loof- en gemengde bossen. Heel vaak is het te vinden in dennenaanplantingen. Een favoriete plek om mycelium te bevolken zijn eikenbossen, wat het meest direct terugkomt in de naam. Bij voorkeur koken op een humus leemachtige knop, worden eiken brokken vaak gevonden naast bomen van soorten zoals beuken of hazelaars.
Dit type borsten groeit het vaakst in hele groepen, maar soms groeit het in enkele exemplaren. De meest actieve vruchtzetting begint halverwege de zomer en eindigt dichter bij het midden van de herfst en loopt tot begin oktober. De beste tijd om te verzamelen is de herfstperiode, omdat in de zomer de dop van de eikenhouten brok in een ondergrondse of bijna aardse positie staat, met een zeer vies oppervlak. In de afgelopen jaren zijn er steeds minder eikenhouten, ook wel eiken-saffraan genoemd, hoewel het enkele jaren geleden in enorme hoeveelheden en letterlijk overal groeide.
Vergelijkbare weergaven
Eetbaarheid
Eiken kastanje of saffraanpaddestoel is een voorwaardelijk eetbare paddenstoel en wordt zeer gewaardeerd in de keuken vanwege zijn uitstekende smaak. Maar je kunt het alleen eten in de vorm van preforms in een zoute vorm of na langdurig weken in schoon water gedurende meerdere dagen op rij. Aangename smaak is een geweldige gelegenheid om naar het bos te gaan en op dit soort borsten te “jagen”. En om het pure genot te verzamelen - dankzij de brandende smaak van bitter sap, bederft het vlees nooit echt wormen en ander ongedierte.
Verzenden